Brojne zvezde krstare galaktičkim centrom pri relativno neprimetnim ubrzanjima, ali pojedine žive kao da se boje svemirskih policijskih snaga koje ih konstantno progone...
Novootkriveni član ove ekstremne grupe jeste LP 40-365, zvezda za koju se ispostavilo da poseduje brojne druge neobične karakteristike, koje su je pretvorile u pravu poslasticu za astronome. Za zvezde koje se brzo kreću smatralo se da predstavljaju ostatke supernove koja se samo parcijalno dogodila. Ideja o tome da je LP 40-365 ubrzana eksplozijom supernove predstavljena je 2017. godine i prihvaćena je širom naučne zajednice, kako bi bila korišćena u poređenju sa ostalim kandidatima iz iste klase. Sada su astronomi ponovo pokrenuli ovu temu i istražili dublje pitanje ekstremno brzih zvezda i njihove uloge u eksplozijama.
Zbog činjenice da se radi o belom patuljku, jezgro zvezda predstavlja mesto gde se fuzija odvija, a sa masom jezgra od 28%, naše Sunce se ne može svrstati u ove fenomene. LP 40-365 se nalazi na izlaznoj putanji iz galaksije pri brzini od 850 kilometara u sekundi, ali za razliku od ostalih hiper-brzih zvezda, ona nije potekla iz galaktičkog centra. Brzina ove zvezde definisana je eksplozijom tip Ia supernove, koja se dogodila kada je sav materijal obližnjeg belog patuljka potpuno iscpljen, ali nije došlo do potpune magnitude, kao što bi bio slučaj kod obične tip Ia supernove.
Ovo objašnjenje je nekada je bilo samo teorija, ali sa oktrivanjem LP 40-365 zvezde i njenih očiglednih pratećih ostataka magline, stanovišta astronoma potpuno su učvršćena. Udarni talas supernove šalje dve zvezde velikim ubrzanjem u suprotnim pravcima, umesto da zvezda u pratnji bude potpuno progutana od strane svog kompanjona. Ovakva pojava otvara pitanje o tome da li je zapravo ekstremno brza zvezda ona koja je parcijalno eksplodirala ili je jednostavno donor iz kog se taj materijal izvlačio, privučen jakom gravitacijom kako bi proizveo ovu reakciju.
Izveštaj ove studije navodi da su Habl i TESS svemirski teleskopi otkrili jedan procenat varijacije u vidljivoj svetlosti LP 40-365 zvezde u devetočasovnom ciklusu, što je značajno više od ultraljubičastog. Iako je TESS dizajniran kako bi tragao za planetama koje blokiraju svetlost svojih zvezda na redovnoj bazi, ovo uopšte ne predstavlja scenario kada je u pitanju LP 40-365. Umesto toga, autori istraživanja utvrdili su da LP 40-365 rotira na svakih devet sati i poseduje površinsku nehomogenost, čije pojavljivanje i nestajanje oblikuje njen sjaj. Rotaciona brzina ovog kosmičkog trkača navela je istraživače da zaključe kako je LP 40-365 najverovatnije zvezda koja je parcijalno eksplodirala, a ne manji sused koji učestvuje u ovom plesu.
N.Đ.
